مقدمه: با گسترش روز افزون بیماری های مقاربتی (STD) در سراسر جهان، انجام آزمایش های منظم برای شناسایی این بیماری ها به امری ضروری تبدیل شده است، چرا که تشخیص زود هنگام، نقش کلیدی در پیشگیری و درمان دارد. در این مقاله، به اهمیت آزمایش بیماری های مقاربتی، انواع این آزمایش ها، نحوه انجام آن ها، نکات لازم برای آمادگی قبل از آزمایش و سایر جزئیات مهم خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید.
آزمایش های موجود در این مقاله، عوامل بیماری زا را از نمونه اورولوژیکی گرفته شده از مجرای ادرار و خون و … شناسایی می کنند که می توانند باعث پروستاتیت (التهاب پروستات) و اورتریت (التهاب مجرای ادرار) شوند. به دلیل ساختار دستگاه تناسلی مردان، تنها تعداد کمی از آن ها علائم بیماری های مقاربتی را نشان می دهند؛ اما این به معنی عدم وجود عفونت نیست.
در این افراد، امکان نمونه گیری از مجرای ادراری وجود دارد که این نمونه برای آزمایش های تخصصی و تست های PCR به آزمایشگاه ارسال می شود. انجام این آزمایش غربالگری ممکن است کمی ناراحتی ایجاد کند، اما به هیچ وجه دردناک نیست.
آزمایش بیماری های مقاربتی چیست؟
بیماری های مقاربتی، عفونت هایی هستند که توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می شوند و از طریق تماس جنسی، خون یا سایر مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتقل می گردند. این بیماری ها در صورت عدم درمان، می توانند منجر به عوارض جدی و بلند مدت شوند.
به همین دلیل، پزشکان انجام آزمایش های منظم را برای افراد در معرض خطر توصیه می کنند تا عفونت ها به موقع تشخیص داده شوند، درمان سریع تر آغاز گردد و از انتقال بیماری به شریک جنسی یا از مادر باردار به نوزاد جلوگیری شود.
آزمایش های STD شامل مجموعه ای از آزمایش ها برای بیماری هایی مانند سیفلیس، کلامیدیا، سوزاک، تبخال تناسلی،HIV، هپاتیت و غیره هستند. البته نیازی نیست که افراد تمام این آزمایش ها را انجام دهند؛ پزشک با توجه به معاینه فیزیکی، علائم بالینی و عوامل خطر، یک یا چند مورد از این آزمایش ها را تجویز می کند.
مطلب پیشنهادی: آزمایش قند خون: آمادگی، انواع، انجام و تفسیر نتایج
مروری بر بیماری های مقاربتی
بیماری های مقاربتی، عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند و می توانند منشأ ویروسی، باکتریایی یا قارچی داشته باشند. در برخی موارد، این بیماری ها می توانند در دوران بارداری یا هنگام زایمان، از مادر به نوزاد منتقل شوند، یا از طریق انتقال خون سرایت کنند. در ادامه به برخی از بیماری های شایع مقاربتی اشاره می شود:
- بیماری های باکتریایی: از جمله می توان به سوزاک، سیفلیس و کلامیدیا اشاره کرد.
- بیماری های ویروسی: شامل ویروس تبخال تناسلی (HSV)، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) که منجر به بیماری ایدز می شود.
- بیماری های انگلی: مانند تریکومونیازیس که توسط انگل ها ایجاد می شود.
مطلب پیشنهادی: آزمایش پاپ اسمیر با تفسیر نتایج و نحوه انجام
علائم بیماری های مقاربتی
در بسیاری از موارد، فرد مبتلا هیچ علائم ناخوشایندی را تجربه نمی کند. با این حال، بسته به نوع عفونت، بروز علائم به شکل های زیر ظاهر می شود:
- سوزش و درد هنگام ادرار
- درد و تورم در بیضه ها
- ترشحات شفاف و بی رنگ از مجرای ادرار
- ترشحات زرد مایل به سبز از مجرای ادرار
- ناباروری
- سوزش و خارش پوست روی آلت تناسلی یا اطراف مقعد
علل بیماری ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis)
- نایسریا گنوره آ (Neisseria gonorrhoeae)
- اوراپلاسما یورالیتیکوم/ اوراپلاسما پارووم (Ureaplasma urealyticum / Ureaplasma parvum)
- مایکوبپلاسما هومینیس / مایکوپلاسما جنیتالیوم (Mycoplasma hominis / Mycoplasma genitalium)
- هرپس سیمپلکس نوع I و II (Herpes simplex I/II)
- ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum)
- تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis)
مطلب پیشنهادی: آزمایش بارداری: انواع، نحوه انجام و تفسیر دقیق
تست های آزمایشگاهی بیماری های مقاربتی، شامل چه مواردی هستند؟
اوراپلاسما یورالیتیکوم، اوراپلاسما پاروم، مایکوپلاسما هومینیس و مایکوپلاسما جنیتالیم
در هر دو جنس، این عفونت می تواند باعث بیماری های دستگاه ادراری و آرتریت(التهاب مفاصل) شود و در صورت عدم درمان، عوارض جدی به دنبال داشته باشد. در مردان این عفونت باعث پروستاتیت و اورتریت می شود. علائم ممکن است چند هفته پس از عفونت ظاهر شوند، اما ممکن است سال ها در بدن نهفته بمانند و سپس ناگهان عود کنند. نمونه گیری از ترشحات مجرای ادرار انجام می شود.
مطلب پیشنهادی: برای آزمایش بارداری باید ناشتا باشیم؟
نایسریا گنوره آ (Neisseria Gonorrhoeae)
این باکتری عامل نوعی بیماری مقاربتی است که معمولاً به نام سوزاک شناخته می شود. تقریباً ۱۰٪ از مردان آلوده به آن هیچ گونه علائمی ندارند و بدون این که بدانند، بیماری را منتقل می کنند.
این بیماری به آسانی قابل درمان است، اما در صورت عدم درمان می تواند عوارضی جدی به دنبال داشته و علائم آن شامل سوزش هنگام ادرار، ترشح از مجرای ادرار، درد یا ناراحتی در بیضه ها می باشد.
سوزاک می تواند از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل شود و در افرادی که به طور مکرر شریک جنسی خود را تغییر می دهند، خطر ابتلا بیشتر است.
مطلب پیشنهادی: آزمایش فشار خون: آمادگی، نحوه اندازه گیری و تفسیر نتایج
کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis )
این باکتری در داخل سلول های بدن فرد آلوده زندگی کرده و تکثیر می یابد. در حین رابطه جنسی، از فرد آلوده به شریک جنسی منتقل می شود و می تواند از طریق رابطه دهانی و مقعدی وارد بدن شود.
در صورت عدم درمان، ناباروری و آرتریت از خطرناک ترین عوارض آن هستند. علائم شامل سوزش هنگام ادرار، درد، ترشحات از مجرای ادرار و ناراحتی در ناحیه بیضه ها می باشد. نمونه گیری می تواند نه تنها از مجرای ادرار، بلکه از مقعد، سطح دهان و غشای مخاطی حلق نیز انجام شود.
هرپس سیمپلکس نوع I و II(Herpes simplex I- II)
بیماری تناسلی عمدتاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع II ایجاد می شود، اما هر دو نوع I و II ممکن است در ناحیه تناسلی دیده شوند. در اکثریت موارد، تاول هایی به صورت خوشه ای طی ۳ تا ۲۰ روز پس از عفونت ظاهر می شوند که با احساس سوزش و خارش همراه هستند و پس از چند روز ممکن است دردناک یا به صورت زخم باز درآیند. در مردان، این تاول ها می توانند در هر نقطه ای از آلت تناسلی ظاهر شوند. پس از رفع علائم، ویروس به ایستگاه های عصبی منتقل شده و برای تمام عمر در بدن باقی می ماند، بنابراین می تواند بدون علامت نیز منتقل شود. در صورت تضعیف سیستم ایمنی، علائم ممکن است دوباره در هر زمانی بازگردند.
ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum)
این باکتری عامل بیماری سیفلیس است. معمولاً از طریق تماس جنسی منتقل می شود و می تواند از مادر به جنین نیز منتقل شود. عفونت های منتقله از راه جنسی معمولاً ناشی از تماس مستقیم با با زخم سیفیلیک (chancre) هستند، که یک زخم سخت، بدون درد و بدون التهاب است و روی پوست یا مخاط ناحیه تناسلی ظاهر می شود. روند بیماری شامل چند مرحله است و اولین علائم معمولاً ۲ تا ۳ هفته پس از ابتلا، ظاهر می شوند. یک یا چند زخم روی سطحی از بدن که در تماس با شریک جنسی بوده، به خصوص در مردان روی آلت تناسلی، ایجاد می شود. معمولاً حدود ۶ هفته پس از عفونت، ممکن است جوش های قرمز رنگی در سراسر بدن ظاهر شوند.
تریکوموناس واژینالیس (Tricomonas vaginalis )
تریکوموناس واژینالیس، یک میکروارگانیسم تک سلولی پرچم دار و جانوری (پروتوزوآ) است که می تواند غشاهای مخاطی دستگاه ادراری-تناسلی مردان را آلوده کند (مانند مجرای ادرار و پروستات). علائم بیشتر در قسمت سر و نوک آلت تناسلی مردانه و پوست ختنه گاه ظاهر می شود و همچنین ممکن است باعث مشکلات ادراری و پروستاتی شود.
مطلب پیشنهادی: آزمایش بارداری در پریودی
استرپتوکوکوس آگالاکتیه (Streptococcus agalatiae)
استرپتوکوکوس آگالاکتیه یا استرپتوکوک گروه بی (GBS) معمولاً در دستگاه تناسلی یا گوارشی تا ۳۵٪ از زنان سالم یافت می شود. زنان بارداری که به این باکتری آلوده اند، ممکن است آن را در هنگام زایمان به نوزاد خود منتقل کنند. این عفونت می تواند باعث سپسیس نوزادان و یا مننژیت شود. بنابراین، غربالگری و شناخت علائم بالینی و درمان عفونت های GBS اهمیت زیادی دارد.
علاوه بر نوزادان، GBS می تواند باعث عفونت های مهاجم در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف مانند زنان باردار یا بزرگسالان مبتلا به سرطان، دیابت یا HIV شود.
زخم تناسلی (Haemophilus ducreyi)
H.d یا چانکروئید، عفونتی است که پوست یا مخاط ناحیه تناسلی را درگیر می کند و توسط باکتری H.d ایجاد می شود. این بیماری با پیدایش برآمدگی های دردناک، زخم های آزاردهنده و بزرگ شدن غدد لنفاوی کشاله ران که منجر به تشکیل چرک می شود، مشخص می گردد. تشخیص آن معمولاً بالینی است زیرا کشت این باکتری دشوار است. درمان با ماکرولیدها (آزیترومایسین یا اریترومایسین)، سفترایاكسون یا سیپروفلوکساسین انجام می شود. H.d همچنین می‌تواند باعث زخم های پوستی غیر تناسلی در کودکان و بزرگسالان شود.
گاردنرلا واژینالیس (Gardnerella vaginalis)
یک باکتری بی هوازی یا بی هوازی اختیاری است که در فلور طبیعی واژن زندگی می کند. معمولاً فلور واژن تحت سلطه گونه های لاکتوباسیلوس است، اما زمانی که باکتری هایی مانند Gardnerella بیش از حد رشد کنند و گونه غالب شوند، منجر به واژینوز باکتریایی (BV) می شود.
Gardnerella vaginalis از طریق تماس بین شرکای جنسی منتقل می شود و می تواند یک بیوفیلم روی سطح داخلی واژن تشکیل دهد که باعث توسعه واژینوز باکتریایی می شود. واژینوز باکتریایی شایع ترین علت ترشحات غیرطبیعی، فراوان و بدبو از واژن است. از نظر بالینی، واژینوز باکتریایی با زایمان زودرس و افزایش خطر ابتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و سایر عفونت های منتقله از راه جنسی همراه است.
عفونت قارچی کاندیدا آلبیکنز (Candida albicans)
کاندیدیازیس یک عفونت بسیار شایع واژینال است که به دلیل رشد بیش از حد قارچ کاندیدا ایجاد می شود. این قارچ ها به طور طبیعی در دستگاه گوارش وجود دارند و می توانند در سایر قسمت های بدن مانند دهان، پوست و واژن نیز حضور داشته باشند. شایع ترین عامل کاندیدیازیس، گونه Candida albicans است.
کاندیدا معمولاً در مقدار کم در بدن همه افراد وجود دارد و مشکلی ایجاد نمی کند، اما در صورت رشد بیش از حد، می تواند باعث بروز علائم شود.
عفونت زمانی ایجاد می شود که تغییرات هورمونی یا اختلال در تعادل بدن رخ دهد. کاندیدا ممکن است از طریق تماس جنسی منتقل شود، اما به عنوان یک عفونت مقاربتی (STI) محسوب نمی شود.
مطلب پیشنهادی: آزمایش های خون لازم در حین بارداری
علائم کاندیدیازیس در مردان شامل: قرمزی و جوش های پوستی در ناحیه تناسلی، به ویژه زیر پوست ختنه گاه که معمولاً باعث خارش و ناراحتی می شود؛ در موارد شدید، تورم پوست ختنه گاه، ترک ها و زخم های سطحی نیز دیده می شود.
نمونه گیری اورولوژیک
این آزمایش بر روی نمونه ای که از مجرای ادرار گرفته می شود انجام می شود.
چه زمانی باید آزمایش بیماری مقاربتی بدهید؟
برخی از بیماری های مقاربتی، علائم مختلفی ایجاد می کنند، بنابراین در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، انجام آزمایش توصیه می شود:
- سوزش یا درد هنگام ادرار کردن
- درد هنگام رابطه جنسی
- ترشحات بدبو از واژن
- ترشح یا خارش آلت تناسلی مرد
- خارش واژن
- زخم ها یا برجستگی ها در نواحی تناسلی، مقعد یا دهان
- تورم یا التهاب غدد لنفاوی، به ویژه در ناحیه کشاله ران
توجه داشته باشید که علائم همیشه قابل مشاهده نیستند، و ممکن است فرد بدون آن که متوجه شود مبتلا باشد تا زمانی که عوارض ظاهر شوند یا بیماری در شریک جنسی اش تشخیص داده شود. بنابراین، آزمایش برای گروه های پرخطر زیر ضروری است:
- زنان باردار
- زنان ۲۱ ساله یا بالاتر (برای غربالگری دهانه رحم)
- افرادی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنند
- افرادی که به HIV مبتلا هستند
- افرادی که رفتارهای جنسی پرخطر دارند
- افرادی که سابقه ابتلا به بیماری های مقاربتی دارند
چگونه برای آزمایش بیماری های مقاربتی آماده شویم؟
آزمایش بیماری های مقاربتی (STD) یکی از مهم ترین گام ها برای حفظ سلامت جنسی و پیشگیری از انتقال عفونت ها می باشد. این آزمایش ها به افراد کمک می کنند تا در صورت ابتلا به بیماری، درمان مناسب را در سریع ترین زمان ممکن آغاز کنند. بسیاری از بیماری های مقاربتی در مراحل اولیه بدون علائم هستند و تنها از طریق آزمایش مشخص می شوند، بنابراین انجام منظم این آزمایش ها، به ویژه برای افرادی که روابط جنسی پرخطر دارند یا شرکای جنسی متعدد دارند، ضروری است.
آمادگی برای انجام آزمایش بیماری های مقاربتی شامل رعایت چند نکته مهم است که می تواند دقت نتایج را افزایش دهد. برای مثال، ممکن است لازم باشد پیش از آزمایش ادرار، از ادرار کردن در چند ساعت گذشته خودداری شود یا پیش از برخی آزمایش ها، رابطه جنسی نداشته باشید. همچنین، اطلاع دادن به پزشک درباره علائم احتمالی یا سوابق پزشکی، می تواند در انتخاب نوع مناسب آزمایش موثر باشد. رعایت این نکات ساده، اطمینان از نتایج دقیق تر و در نتیجه، دریافت مراقبت های پزشکی مناسب را به همراه خواهد داشت.
مطلب پیشنهادی: فرق آزمایش بتا با آزمایش ادرار بارداری
در فرآیند آماده شدن برای آزمایش بیماری های مقاربتی، نوع آزمایشی که قرار است انجام شود اهمیت زیادی دارد، زیرا هر نوع آزمایش ممکن است شرایط خاصی داشته باشد. مثلا برای آزمایش ادرار جهت بررسی کلامیدیا یا سوزاک، بهتر است حداقل یک تا دو ساعت قبل از نمونه گیری ادرار نکرده باشید تا غلظت باکتری ها در نمونه کافی باشد. اگر قرار است آزمایش خون انجام شود، معمولا نیاز به ناشتا بودن نیست، اما بهتر است از مصرف داروهای خاصی که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارند با پزشک مشورت شود. در برخی موارد نیز از نمونه برداری از ترشحات واژن، آلت تناسلی، دهان یا مقعد استفاده می شود که ممکن است نیاز به پرهیز از استفاده از کرم ها، اسپری ها یا داشتن رابطه جنسی 24 ساعت پیش از آزمایش باشد. اطلاع کامل از نوع آزمایش و رعایت دقیق توصیه های قبل از آن باعث افزایش دقت تشخیص و جلوگیری از نتایج نادرست می شود.
مهم است بدانید که قبل از انجام آزمایش، استفاده از هر نوع دارو (پمادها، محلول ها)، آنتی بیوتیک ها و ضد قارچ ها در ناحیه تناسلی ممنوع است، زیرا این موارد ممکن است نتایج آزمایش را مخدوش کنند.
حداقل ۲ ساعت قبل از انجام آزمایش ادرار نکنید، زیرا ادرار می تواند ترشحات مورد نظر برای آزمایش را شسته و نمونه گیری موفقیت آمیز نخواهد بود.
هنگام انجام آزمایش چه اتفاقی می افتد؟
بسته به نوع عفونت مشکوک و علائم فرد، پزشک ممکن است درخواست آزمایش خون، ادرار یا نمونه گیری (سواب) از دهان، دهانه رحم (در زنان) یا هرگونه ترشح یا زخم داشته باشد. در ادامه توضیحات بیشتری ارائه شده است:
-
آزمایش خون
آزمایش خون یکی از روش های رایج برای تشخیص برخی بیماری های مقاربتی مانند سیفلیس، HIV (ایدز) و گاهی ویروس هرپس می باشد. این روش با گرفتن مقدار کمی خون از فرد، معمولا از رگ بازو، انجام می شود. ابتدا محل نمونه گیری با پنبه آغشته به الکل ضدعفونی شده و سپس با استفاده از یک سوزن نازک، خون وارد سرنگ یا لوله آزمایش می شود. فرآیند خون گیری ممکن است چند دقیقه بیشتر طول نکشد و درد آن معمولا خفیف و کوتاه است.
این نمونه خون سپس به آزمایشگاه ارسال می شود تا وجود آنتی بادی ها یا عوامل بیماری زا در آن بررسی شود. در برخی موارد، اگر نتیجه اولیه مثبت باشد، آزمایش های تکمیلی برای تأیید تشخیص انجام می گیرد. معمولا برای آزمایش خون نیاز به آمادگی خاصی نیست، اما بهتر است قبل از انجام آن، مصرف داروها یا وجود بیماری های زمینه ای به پزشک اطلاع داده شود. نتایج این آزمایش معمولا طی چند روز آماده می شود.
مطلب پیشنهادی: آزمایش AFP در بارداری
-
آزمایش ادرار
آزمایش ادرار یک روش ساده، سریع و غیرتهاجمی برای تشخیص برخی از بیماری های مقاربتی مانند سوزاک و تریکومونیازیس می باشد. برای انجام این آزمایش، فرد باید مقدار مشخصی از ادرار خود، معمولا بخش ابتدایی جریان ادرار، را درون یک ظرف استریل جمع آوری کند. مهم است که پیش از جمع آوری نمونه، ناحیه تناسلی با دستمال مرطوب یا دستمال استریل تمیز شود تا احتمال آلودگی نمونه کاهش یابد.
پزشکان اغلب توصیه می کنند که بیمار حداقل یک تا دو ساعت قبل از انجام آزمایش ادرار نکند تا غلظت باکتری ها یا عوامل عفونی در ادرار کافی باشد. نمونه جمع آوری شده به آزمایشگاه فرستاده می شود و با استفاده از روش های مولکولی یا میکروسکوپی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج معمولا در عرض چند روز آماده است و بسته به نتیجه، پزشک می تواند درمان مناسب را شروع کند.
-
آزمایش سواب (نمونه گیری با پنبه مخصوص)
آزمایش سواب یکی از روش های مؤثر برای تشخیص بیماری هایی مانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، کلامیدیا، سوزاک و هرپس می باشد. در این روش، نمونه ای از سلول ها یا ترشحات ناحیه آلوده با استفاده از یک پنبه یا برس کوچک و استریل گرفته می شود. محل نمونه برداری بسته به نوع علائم و جنسیت فرد متفاوت است؛ در زنان معمولا از واژن یا دهانه رحم و در مردان از نوک آلت تناسلی یا مجرای ادراری نمونه برداری می شود.
فرآیند نمونه گیری ممکن است کمی ناراحت کننده باشد اما معمولا دردناک نیست و فقط چند دقیقه طول می کشد. پس از جمع آوری، سواب درون ظرف مخصوصی قرار داده شده و به آزمایشگاه فرستاده می شود. در آنجا نمونه از نظر وجود باکتری ها، ویروس ها یا دیگر عوامل عفونی بررسی می شود. در صورت مشاهده هرگونه ناهنجاری یا وجود عفونت، پزشک درمان مناسب را تجویز خواهد کرد. بسته به نوع آزمایش، نتایج ممکن است در عرض چند روز تا یک هفته آماده شود.
-
پونکسیون کمری (Lumbar Puncture)
پونکسیون کمری یک روش تخصصی تر برای نمونه گیری از مایع مغزی-نخاعی می باشد و به طور معمول برای بررسی بیماری های مقاربتی استفاده نمی شود. این آزمایش فقط در موارد خاص، مانند مشکوک بودن به سیفلیس پیشرفته یا گسترش عفونت هرپس به سیستم عصبی مرکزی، انجام می شود. در این روش، ابتدا بیمار به پهلو دراز می کشد یا به جلو خم می شود و پزشک ناحیه پایین کمر را با بی حسی موضعی آماده می کند.
سپس یک سوزن باریک و بلند بین مهره های ستون فقرات وارد کانال نخاعی شده و مقدار کمی از مایع مغزی-نخاعی جمع آوری می شود. این مایع برای بررسی وجود عفونت، التهاب یا عوامل بیماری زا به آزمایشگاه ارسال می شود. انجام این آزمایش ممکن است باعث ناراحتی یا سردرد خفیف پس از آن شود، اما معمولا بی خطر است. پونکسیون کمری اطلاعات حیاتی درباره وضعیت سیستم عصبی بیمار ارائه می دهد و تنها زمانی انجام می شود که سایر روش های معمول پاسخگو نباشند.
مطلب پیشنهادی: چه زمانی باید تست بارداری انجام دهیم؟
تفسیر نتایج آزمایش بیماری های مقاربتی
نتیجه منفی نشان دهنده عدم وجود عفونت است، در حالی که نتیجه مثبت تأیید می کند که فرد به عفونت مبتلا شده است. در صورت مثبت بودن نتیجه، ممکن است پزشک آزمایش های تکمیلی را برای تأیید تشخیص، درخواست کند و سپس درمان مناسب را تجویز نماید. همچنین بسیار مهم است که شریک جنسی خود را مطلع کنید تا او نیز آزمایش دهد.
نتایج آزمایش های مربوط به بیماری های مقاربتی معمولا در یکی از سه حالت گزارش می شوند: منفی، مثبت یا نامشخص. هر کدام از این نتایج معنای خاص خود را دارد و می تواند اقدامات بعدی را مشخص کند. درک صحیح این نتایج برای تصمیم گیری آگاهانه و جلوگیری از انتقال بیشتر بیماری بسیار مهم است. لازم است بدانید که نوع آزمایش، زمان انجام آن نسبت به زمان احتمالی ابتلا، و شرایط جسمی شما می تواند در نتیجه آزمایش تاثیرگذار باشد.
نتیجه منفی (Negative)
وقتی نتیجه آزمایش منفی گزارش می شود، به این معنا است که در نمونه بررسی شده، هیچ گونه نشانه ای از وجود عامل بیماری زا که موجب بیماری های مقاربتی می شود، یافت نشده است. در بسیاری از موارد این نتیجه به این معنا است که شما به بیماری مقاربتی مورد نظر مبتلا نیستید. اما نکته مهم این است که برخی از عفونت ها دوره نهفتگی دارند؛ به این معنی که ممکن است بدن هنوز به اندازه کافی واکنش ایمنی نشان نداده باشد یا عامل بیماری هنوز در سطح قابل تشخیص قرار نگرفته باشد. بنابراین اگر شما اخیرا در معرض خطر قرار گرفته اید یا علائم مشکوکی دارید، پزشک ممکن است انجام دوباره آزمایش را در زمان دیگری توصیه کند. همچنین حفظ روابط جنسی سالم و استفاده از روش های محافظتی، مانند کاندوم، برای جلوگیری از ابتلا در آینده اهمیت دارد. نتیجه منفی نباید جایگزین رفتارهای پیشگیرانه شود، بلکه باید به عنوان بخشی از مراقبت منظم سلامت جنسی در نظر گرفته شود.
مطلب پیشنهادی: آزمایش تیروئید: تست های عملکرد تیروئید و تفسیر نتایج
نتیجه مثبت (Positive)
اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، به این معنا است که عامل یکی از بیماری های مقاربتی در بدن شما شناسایی شده است. این نتیجه نشان دهنده وجود عفونت می باشد و معمولا نیاز به بررسی های بیشتر توسط پزشک دارد. بسته به نوع بیماری، پزشک ممکن است انجام آزمایش های تکمیلی را تجویز کند تا میزان پیشرفت بیماری، نوع عامل عفونی، و در برخی موارد، تأثیر آن بر سایر بخش های بدن مشخص شود. درمان معمولا با داروهای آنتی بیوتیک یا ضدویروسی انجام می شود که باید طبق برنامه دقیق تجویز شده مصرف شود. همچنین پزشک نکات مهمی درباره رعایت بهداشت، پرهیز از روابط جنسی در طول درمان، و نحوه جلوگیری از انتقال بیماری به دیگران ارائه خواهد داد. در چنین شرایطی بسیار مهم است که شریک یا شرکای جنسی فعلی یا قبلی خود را نیز در جریان بگذارید تا آن ها نیز آزمایش دهند و در صورت لزوم درمان شوند. این اقدام از انتقال بیشتر بیماری جلوگیری می کند و همچنین مانع از ابتلای مجدد شما می شود. اطلاع رسانی به شریک جنسی ممکن است سخت باشد، اما برای کنترل بیماری در سطح فردی و اجتماعی حیاتی است.
مطلب پیشنهادی: آزمایش روماتیسم: انواع، نحوه انجام، تشخیص و درمان
نتیجه نامشخص یا غیرقطعی (Inconclusive)
در برخی موارد، نتیجه آزمایش به صورت نامشخص یا غیرقطعی گزارش می شود. این وضعیت زمانی رخ می دهد که شرایط انجام آزمایش یا وضعیت بدن فرد اجازه تشخیص دقیق را نمی دهد. برای مثال ممکن است نمونه جمع آوری شده از کیفیت کافی برخوردار نبوده باشد، یا فرد در مراحل بسیار ابتدایی ابتلا باشد که هنوز عامل بیماری به مقدار قابل شناسایی نرسیده است. همچنین در مواردی که فرد در حال بهبود از یک عفونت باشد، سطح عامل بیماری ممکن است کاهش یافته باشد و نتیجه واضحی ارائه ندهد. در چنین شرایطی، پزشک معمولا توصیه می کند که آزمایش در زمانی دیگر، مثلا یک یا دو هفته بعد، تکرار شود تا نتایج قابل اطمینان تر به دست آید. همچنین ممکن است از روش های آزمایشگاهی دقیق تر یا نمونه گیری از نواحی مختلف استفاده شود تا نتیجه روشن تر شود. دریافت نتیجه نامشخص به معنای عدم وجود بیماری نیست، بلکه نشان دهنده نیاز به بررسی مجدد برای رسیدن به یک پاسخ قطعی می باشد. بنابراین بسیار مهم است که این موضوع را جدی گرفته و طبق توصیه های پزشک، برای پیگیری و تکرار آزمایش اقدام کنید تا از سلامت خود اطمینان حاصل نمایید.
مطلب پیشنهادی: آزمایش ویتامین ها و مواد معدنی بدن
آزمایش بیماری های مقاربتی در منزل
برای بسیاری از بیماری های مقاربتی مانند سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس، تریکومونیازیس و هپاتیت C، تست های خانگی در دسترس هستند. این تست ها شامل نمونه گیری از طریق خراش انگشت برای گرفتن قطره ای خون، نمونه گیری از ادرار یا سواب دهانی هستند. سپس نمونه برای بررسی به آزمایشگاه ارسال شده و معمولاً نتایج از طریق تلفن همراه اطلاع رسانی می شود.
مقدمه: با گسترش روز افزون بیماری های مقاربتی (STD) [...]
مقدمه: آزمایش پاپ اسمیر، یک آزمایش غربالگری بسیار مهم برای [...]
مقدمه: ویتامین ها و مواد معدنی، ریزمغذی هایی هستند [...]
مقدمه: آزمایش روماتیسم به مجموعه ای از تست های [...]
مقدمه: قبل از پرداختن به آزمایش تیروئید بهتر است بدانید [...]
مقدمه: آزمایش فشار خون، فشاری را که در سرخرگ [...]
مقدمه: آزمایش قند خون یا گلوکز خون میزان قند [...]